Aktualności

Nie udawajmy: budynek przy Dąbrowskiego 14 jest brudny i odrapany, trudno więc mówić o jego architektonicznej urodzie. Stan ten zawstydzająco nie harmonizował z profilem użytkownika - naszej uczelni humanistycznej i to jeszcze wydziału artystycznego.

- Zgadza się - przyznaje dyrektor Instytutu Plastyki Jerzy Piwowarski. - Trudno jednak było inwestować w coś, co nie było naszą własnością. Jednak kiedy przejęliśmy go od Skarbu Państwa, natychmiast zaczęliśmy planować remont.

Na razie to termomodernizacja i wymiana pokrycia dachu. Nie będzie więc remontu wnętrza i doposażenia pracowni plastyków. Za to w elewacji frontowej odtworzone zostaną detale pierwotnej architektury. Pojawią się choćby okienka na poddaszu, a kamienica od pierwszego piętra w górę będzie iluminowana.

- Już na początku roku wydaliśmy 125 tys. zł na wymianę drzwi i okien w budynku - objaśnia inspektor nadzoru z ramienia AJD Bogdan Wołowicz. - Prowadzone teraz prace będą kosztowały blisko półtora miliona. Zakończenie remontu było planowane na 15 września, ale z powodu pogody przesunie się. Nie można bowiem zdjąć dachu (i to z zabytkowej kamienicy), kiedy wciąż deszcz pada albo - dla odmiany - leje.

Kamienica Instytutu Plastyki wpisana jest w historię miasta od 1907 roku. Wtedy przy ul. Szkolnej 14 było gimnazjum prywatne, typu handlowego, a budynek należał do Czesława Bagieńskiego. W okresie międzywojennym była tam Szkoła Powszechna nr 2, a budynek był własnością Zarządu Miejskiego. W 1939 roku dołożono również Bibliotekę Miejską im. Biegańskiego. Od 3 listopada 1940 funkcjonowała w murach kamienicy Polska Szkoła Powszechna nr 2 (322 dzieci) i Polska Szkoła Powszechna nr 14 (650 dzieci). Były tam też ochronki. Po II wojnie w budynku nadal funkcjonowała szkoła nr 2, potem część zajmowała Państwowa Szkoła Muzyczna. Od lat 70. zawiadywała nim Wyższa Szkoła Pedagogiczna, dziś AJD.

Źródło: Gazeta Wyborcza Częstochowa